Hierin verteld de ervaren pedagoog wat meer over wat je doet als pedagoog en haar ervaringen in het werkveld.

Welke functie heeft u?

Ik ben ouder en kind adviseur.

Wat houd deze functie in?

Goede vraag, in 2015 is de jeugdhulp naar de gemeente gegaan en dat voeren wij uit. Dus wij krijgen kleine hulpvraag, grote hulpvraag en verwijzingen naar specialistische hulp. Wij geven hier ook zelf begeleiding. In Amsterdam zijn we best wel vrij en mogen wij ook veel zelf hulp bieden. En dan ook het administratieve als in uitvragen, doorverwijzen, beschikking regelen maar ook wel dat je bezig bent met het gezin.

Vertrouwen is ook goed om even te benoemen, ook een preventieve taak in wijken want elke wijk heeft wel een kantoor midden in de wijk. We moeten toegankelijk zijn voor ouders. Maar we hebben ook een preventieve taak dus we geven ook trainingen aan kinderen om te voorkomen dat er later specialistische hulp nodig is.

Hoe wist u dat u dit beroep wou doen?

Ik ben hier toevallig gekomen. Ik ging studeren. Ik was 16 toen ik klaar was met de Havo. Ik wilde heel graag psychologie doen maar er waren 500 aanmeldingen teveel in mijn jaar. Maar ik wou geen tussenjaar te nemen want dan kom ik niet meer uit mijn bed dus ik ging toen maar gewoon iets anders kiezen. Ik heb de studie goed afgerond.

Toen heb ik twee jaar lang met autistische kinderen gewerkt, maar ik vond het bedrijf niet leuk dus daar ging ik weg. En toen ging ik bij een detacheringsbureau werken en dat was hier. Dus vandaar dat ik hier een beetje toevallig terecht ben gekomen.

Met welke leeftijdsgroep werkt u?

We werken erg nauw met het consultatiebureau en die werken met 0-4 jaar. Zelf werken we met 4-12 jaar en soms van 12 - 23. En veel ouders, heel veel opvoedadvies. Ik zie eigenlijk meer ouders dan kinderen.

Wat zijn de minder leuke kanten van uw beroep?

Veel collega’s vinden het administratieve gedeelte minder leuk. Doorverwijzing of dossier bijhouden is heel belangrijk en dat weten we wel maar er gaat wel veel tijd in zitten. Tijd die je ook met een gezin kan zitten. Natuurlijk help je het gezin dan indirect natuurlijk wel maar alles registreren wat je bespreekt is gewoon veel. Ik typ snel in vind gemakkelijk de juiste woorden dus het is niet zo veel werk voor mij. Maar het kan lastig zijn en vervelend.

Wat zijn de leuke kanten van uw beroep?

Het feit dat je mensen kunt helpen. We beginnen bij 0, er komt iemand binnen en die heeft een probleem of veel ouders stellen een hulpvraag wat achteraf helemaal niet de hulpvraag is. Dus dat is heel leuk om echt uit te vragen waar het probleem echt ligt. En als dat lukt hebben ze ook echt er iets aan en dat kan wel voldoening geven.

Wat maakt volgens u een goede pedagoog?

Hele goede vraag! Ik denk dat het belangrijk is dat je vooral heel toegankelijk bent.Voor veel mensen is het moeilijk om toch naar iemand voor hulp te gaan en dan moet je echt gewoon toegankelijk zijn. Maar in die zin ook professionaliteit. Je kunt niet bij ieder kind denken: “Awh zo zielig, ik neem je naar huis.” Dat kan niet en daar help je ook niet mee.

Het is ook belangrijk dat je alles goed kan uitspreken en de juiste woorden ervoor kunt vinden. Ook moet je empathie kunnen tonen zonder emotioneel te worden. Sommige ouders zijn bijvoorbeeld heel gefrustreerd omdat ze de hele tijd “Nee” hebben gehoord en jij moet ze ook ‘Nee’ geven is het heel belangrijk om te laten weten dat je het begrijpt en graag samen op een oplossing wil komen.

Ook is het heel belangrijk dat je nooit te veel belooft. Want je kan heel veel niet waar maken en dan heb jij het gedaan. Het is heel belangrijk om naast de ouder te staan en te zorgen dat zij ook actie ondernemen in plaats van alles voor ze over te nemen.

Het klinkt als heel veel maar het gaat eigenlijk allemaal vanzelf. Natuurlijk kun je na een gesprek even denken: “Poe wat heftig” en dan even een collega belt om erover te praten. Maar je moet wel proberen om het professioneel te houden zodat je zelf ook niet wakker ligt ‘s nachts. Je leert waar je eigen grenzen zitten en dat is oké. Je leert en voelt het zelf aan.

Hoe scheidt u uw privé leven van uw werkleven?

Mijn moeder staat voor de klas en soms vraagt ze wel eens: “Er is dit en dit met een kind/ouder naar wie kan ik die het beste sturen”. Mensen in je omgeving weten het wel en vragen advies dus in die zin heb je er nog wel privé mee te maken. Maar ik denk dat het ook ligt in hoe duidelijk je er zelf in bent. Dus als je aangeeft: “Nu even niet” dan is dat ook oké. Maar het is niet dat ik thuis nog enorm over malen ben over wat ik op werk nog moet doen.

Dus dat professionele speelt daar ook in?

Ja, je bent niet iemands vriend of vriendin als je iemand gaat helpen in een cases. En het is je werk om diegene te helpen dus heb je al een bepaalde afstand dus die is er gewoon. En als je thuiskomt dan werk je daar niet meer aan.

Vrijheid in het werkveld hadden we al over gehad maar heeft u er nog iets op aan te merken?

Het ligt ook wel aan de manager die hebt hoe vrij je bent in dit werkveld. We mogen hier best wel veel thuis werken als je gewoon je werkt maar doet en niemand ermee dwars zit. En we mogen ook zelf trainingen volgen en deze ook aanbieden.

Hebben jullie eigen cliënten of werken jullie samen?

Dat is een goede vraag. Dat wisselt. Als de vraag best wel helder is is het prima om hem in je eentje te doen. We doen heel veel in ons eentje. Behalve zaken waarin echtscheidingen komen kijken. Omdat dan ouders vaak aan je gaan trekken met: “Je staat aan mijn kant”. En daarvoor is het ook fijn om er met zijn tweeën te zitten. Bijvoorbeeld als er ruzie komt om wat ik gezegd heb dan kan mijn collega me ondersteunen. En dat je ook eventueel kan besluiten dat jij naast moeder en ik naast vader ga staan bijvoorbeeld.

We bespreken wel heel veel in het overleg. Dit gaat tussen verpleegkundigen, psychologen en wij (pedagogen). We hebben twee keer per week overleg met zijn allen waar we advies kunnen vragen of kunt vertellen hoe je dingen hebt opgelost. Het is heel leerzaam en ook erg fijn.

Hoe denk je dat kinderen nu zo betrokken zijn in grote wereldproblemen?

Ik denk dat het heel erg ligt aan op welke school ze zitten en wat ze ook van huis uit mee krijgen. Wij zijn er niet echt heel actief in. Wij hebben niet een groepje kinderen of een klasje dus wij zijn er in die zin niet mee bezig.

Vindt u dat het voor ouders/verzorgers voldoende duidelijk is waar zij terecht kunnen met hun opvoedvragen?

Weet ik niet. Wij zitten natuurlijk ook op basisscholen maar ook daar is de drempel nog al hoog voor ook ouders om hulp te zoeken. Soms weten ze ook niet bij wie ze het moeten halen. Ik denk niet dat het voor alle ouders voldoende is. Ze zullen wel weten dat ze terecht kunnen maar niet bij wie.

 

Interview met een pedagoog werkzaam bij Qpido:

In dit interview stel ik een paar vragen die duidelijker maken welke problemen er als toekomstige pedagoog meegemaakt kunnen worden op het gebied van diversiteit en samenwerking.

Wat houdt uw beroep precies in?

Ik ben werkzaam als beleidsmedewerker en ambulant begeleider. Dit doe ik vanuit mijn hbo opleiding pedagogiek en master jeugdstudies. Dus eigenlijk ben ik pedagoog, maar ik heb allerlei verschillende taken, dus daarom is het lastig om een eenduidig beroep te kiezen.

Wat houden de verschillende taken die u uitvoert in?
Ik werk bij Qpido, ons doel is door middel van preventie ervoor te zorgen dat kinderen niet (opnieuw) slachtoffer worden van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Om dit voor elkaar te krijgen hebben mijn collega's en ik heel veel verschillende taken:
- Ik geef voorlichting op middelbare scholen,
- Ik schrijf methodieken die andere hulpverleners uitvoeren om jongeren zo goed mogelijk te helpen,
- Ik begeleid jongeren die een risico lopen om seksueel grensoverschrijdend gedrag mee te maken of die dat al hebben meegemaakt
- Doe verschillende projecten, bijvoorbeeld een samenwerkingsproject met de HvA en partners uit Denemarken, België en Schotland om het praten over seksualiteit binnen de hulpverlening in Europa te verbeteren.
- Werken aan Vernieuwing: bijvoorbeeld virtual reality.

 

Moet u veel samenwerken met anderen en gaat dit altijd goed?

Jazeker, samenwerking is van groot belang als pedagoog zijnde en dit gaat niet altijd goed. Omdat wij veel samenwerken in teams lukt het ons toch om door de discussies een beter idee te krijgen hoe wij bepaalde problemen het beste kunnen aanpakken.

Kunt u altijd goed contact leggen met de beoogde doelgroep?
Soms is het lastig om contact te leggen. Bij de scholen bieden we onze lessen bijvoorbeeld aan en sommige scholen zijn daar heel blij mee, anderen zien het als een last. We proberen mensen dan altijd enthousiast te maken en het belang in te laten zien. Dit geldt bijvoorbeeld ook bij religieuze scholen. Die zijn in het begin soms wat afstandelijk, maar als we uitleg hebben gegeven dan is het goed.
Wat betreft het begeleiden van jongeren is het soms lastig om contact te leggen met mensen die bijvoorbeeld op andere dagen werken, andere dingen van je verwachten of het heel druk hebben (wat best wel veel voorkomt).
Wat betreft de trainingen, consulten, voorlichting en gesprekken met ouders: ik ben best jong en sommige mensen willen daarom niet zomaar alles van mij aannemen, omdat ze denken dat ik weinig ervaring heb bijvoorbeeld. Ik heb geleerd om daar doorheen te prikken en te laten zien wat ik wel allemaal in huis heb. Gelukkig heb ik nu genoeg vertrouwen in mijzelf en mijn kennis. Daardoor kan ik de mensen goed helpen en maakt mijn leeftijd minder uit.
Over het algemeen lukt het contact leggen best goed en is samenwerken leuk. Op die manier worden onze ogen geopend om dingen van een andere kant te bekijken en hoeven we het wiel niet nog een keer uit te vinden.